7 класс

Напярэдадні свята Дня пажылога чалавека нашы выхаванцы падрыхтавалі малюнкі і сувеніры для сваіх бабуляў і дзядуляў. Павіншавалі іх цёплымі словамі і шчырымі пацалункамі

Мэта: згуртаванне дзіцячага калектыву шляхам сумеснай творчай працы.
Задачы:
- развіваць дробную маторыку рук, творчае ўяўленне і фантазію;
- вучыць дамаўляцца паміж сабой у працэсе выканання калектыўнай працы;
- прывіваць эстэтычны густ і магчымасць ...

У нашай групе прайшла тэматычная забава "Падарожжа ў краіну Малявандзію". Да выхаванцаў у госці завітаў Мастак-чараўнік, які запрасіў дзяцей у падарожжа ў чароўную краіну Малявандзію. Дзеці, падарожнічаючы па Малявандзіі, "тварылі" мастацкія вобразы і сюжэты, пра якія ў канцы падарожжа паведалі свайму выхавальніку. Паспрабавалі сябе ў ролі Мастака-чараўніка.

Пасадзілі агарод,
Паглядзіце, што расце!
Будзем разам даглядаць,
Будзем разам паліваць,
Будзем за раслінамі
Дружна назіраць!
Агарод на падаконніку спрыяе развіццю дапытлівасці і назіральнасці ў дзяцей, гэта дапамагае лепш спазнаць расліннае жыццё. Ён здольны пашырыць уяўленні дзяцей пра расліны, як жывыя арганізмы, пра ўмовы, неабходных для росту і развіцця, развіваць этычнае пачуццё, уменне радавацца прыгажосці, выгадаваным раслінам і вынікам сваёй працы.

Падчас прагулкі дзеці ўбачылі пухнатыя шматкі снегу. Дзеці выказалі радасць і непадробную цікавасць. Былі такія дзеці, якія лавілі снег ротам і казалі, што гэта салодкая вата і яе трэба есці. Іншыя казалі, што снег есці нельга, будзе хварэць горла. Меркаванні падзяліліся. У ходзе гутаркі высвятлілася, што веды дашкольнікаў пра снег (Сняжынкі) вельмі бедныя. Такім чынам, паўстала праблема: "Што такое снег?» Яе вырашэнне мы знайшлі ў рабоце ў адукацыйным праекце "Што мы ведаем праснег". Удзел дзяцей у праекце дазволіў сфарміраваць прадстаўленні пра снегЖ, яго якасці і чаму ён выпадае на зямлю. А даведаліся мы пра гэта праз розныя вопыты і эксперыменты «Выпарэнне вады ў мароз», «Уласцівасці снега», «Што такое іней», «Даследаванне чысціні снега», «Цяпло ці холадна» і інш..

Маўленне - унікальны і ўніверсальны сродак многіх відаў дзейнасці. У дашкольніка гэта гульня, маляванне, лепка, канструяванне, вырашэнне практычных задач, успрыманне мастацкай літаратуры і інш. Немагчыма развіваць маўленне дзіцяці "ўвогуле", безадносна да той ролі, якую яно выконвае ў яго жыцці, не ўключаючы маўленне ў тую ці іншую дзейнасць. Развіццё розных формаў дзейнасці вядзе да развіцця іх галоўнага сродку – маўлення.
Галоўным пабуджальным матывам праяўлення маўленчай актыўнасці з'яўляецца сумесная дзейнасць з дарослым. Важнае значэнне мае актыўна-дзейснае ўспрыманне дзецьмі нагляднасці (цацак, малюнкаў). Наглядныя дзеянні выклікаюць у дзяцей жаданне абазначыць іх словамі і гаварыць пра іх.
Калыханкі, забаўлянкі, прымаўкі, песні, казкі - вось тыя дасканалыя мастацкія формы фальклору, з дапамогай якіх мы знаёмім дзяцей з багаццем і разнастайнасцю навакольнага свету.
Перш за ўсё, мы праслухоўваем і абыгрываем з дзецьмі беларускія народныя калыханкі, песенькі, забаўлянкі, кароткія вершыкі, да якіх далучаюцца адпаведныя зместу дзеянні і рухі, паўтарэнні гукаперайманняў, асноўных слоў, выразаў. Вялікае значэнне пры гэтым маюць тыя забаўлянкі, якія суправаджаюцца разнастайнымі рухамі пальчыкаў рук, напрыклад "Сарока-варона кашу варыла". Важнасць іх ў амаль паралельным развіцці дыферанцаваных рухаў пальцаў рук і маўлення, што стымулюе і актывізуе маўленне маленькага дзіцяці. Вабяць малых такія дзеянні як закалыхванне лялек, плясканне ў далоні, прытупванне, падскокі і т. п. Расказванне невялікіх па аб'ёму казак суправаджаем інсцэніроўкамі, што робіць больш лёгкім для дзяцей іх успрыманне і разуменне, заахвочвае да паўтарэння слоў, выразаў.
Напрыклад, у час разыгрывання народнай забаўлянкі "Кую, кую ножку" малыя імітуюць падбіванне лялечнага чаравічка малаточкам. Маўленчая сітуацыя дазваляе дзіцяці зразумець зварот выхавальніка.
Дзецям вельмі падабаецца, калі ў вершыку называецца канкрэтнае імя. Напрыклад, калі мы прыносім цацачнага коціка, паказваем яго дзецям, дапамагаем ім успомніць, як коцік вуркоча "мур-мур", а затым чытае калыханку:
Ой на коціка варкота,
А на дзіцятка дрымота,
Будзе коцік варкатаць,
А дзіцятка будзе спаць.
Потым гаворым, што раскажа пра коціка і Аленка. Чытаем калыханку, замяняючы слова "дзіцятка" на імя дзіцяці. Аленка паказвае, як яна будзе спаць. Так мы прыцягваем дзяцей да прагаворвання асобных слоў і радкоў верша. Такія заняткі, а значыць і калыханка, пакідаюць след у душы і памяці дзіцяці. Між тым яны засвойваюць асобныя словы, выразы, песенькі.
Выкарыстоўваюцца малыя формы фальклору і ў сумеснай дзейнасці. Напрыклад, сумеснае маляванне па пацешцы "Сонейка-сонца": дзіцяці прапаноўваецца аркуш паперы з намаляваным сонцам, і ім трэба дамаляваць гарошкі. Маляванне суправаджаецца прыгаворваннем радкоў пацешкі, і ў дзіцяці праяўляецца цікавасць да самога працэсу малявання, да тых выразаў, якія апісваюцца ў забаўлянцы, і яны адлюстроўваюць іх у малюнку.
Такім чынам, у першыя гады жыцця для дзіцяці трэба выкарыстоўваць тыя формы работы, якія спрыяюць развіццю маўлення шляхам азнаямлення іх з лепшымі ўзорамі жывога слова, а таксама фарміраванню першапачатковых навыкаў маўлення на роднай мове.