Адаптацыя да школьнага жыцця. Дашкольны цэнтр развіцця дзіцяці №1 г.п.Зэльва

Школа - гэта зусім новая нагрузка для першакласніка. Усе мы ведаем як цяжка і нават трохі страшнавата прымацца за новую справу, поўнае невядомасці. А ад дзіцяці ў гэты перыяд патрабуецца актывізацыя ўвагі і засяроджанасці, захаванне дысцыпліны, напружанага разумовай працы. Да гэтага дадаецца неабходнасць спакойна сядзець на ўроках, што прыводзіць да зніжэння рухальнай актыўнасці дзіцяці.

Першая група адаптуецца лёгка - працэс адаптацыі праходзіць на працягу першых 2-х месяцаў пасля пачатку вучобы. Такія дзеці толькі часам адчуваюць складанасці з засваеннем новых норм і правілаў паводзінаў, а часцей за ўсё яны спакойныя, добрасумленна выконваюць патрабаванні педагога.

Наступная група адрозніваецца больш доўгім перыядам адаптацыі да школы. Дзеці, якія адносяцца да гэтай групы, не адразу гатовыя прыняць патрабаванні настаўніка. На ўроках яны могуць гуляць, размаўляць. На заўвагі педагогаў крыўдзяцца, могуць расплакацца. Вучэбная праграма ў першым паўгоддзі даецца дзецям даволі цяжка, але затое ўжо да канца першага паўгоддзя дзеці цалкам гатовыя выконваць патрабаванні школы .

І, нарэшце, трэцяя група дзяцей - гэта група, да якой адносяць дзяцей з вельмі цяжкай сацыяльна-псіхалагічнай адаптацыяй. Такія дзеці праяўляюць негатыўныя паводзіны, адмоўныя эмоцыі, вучэбная праграма даецца ім з вялікай працай. Часта дзеці гэтай групы становяцца аб'ектамі скаргаў настаўнікаў: яны замінаюць навучальнаму працэсу, пастаянна парушаюць дысцыпліну.

Як жа зразумець, наколькі лёгка ці цяжка даецца дзіцяці школьная нагрузка? Ўважлівыя бацькі змогуць знайсці адказ на гэтае пытанне. Наступныя прыкметы могуць сведчыць пра тое, што адаптацыя дзіцяці да школы праходзіць не вельмі гладка :

дзіця не жадае распавядаць бацькам аб школьных справах;
дзіця стаў нервовым, раздражняльным, бурна праяўляе свае негатыўныя эмоцыі, хоць раней гэта было яму не ўласціва;
дзіця імкнецца пазбегнуць школы, хітруе, каб не ісці ў школу;
у школе дзіця альбо актыўна парушае дысцыпліну ў класе, сварыцца з аднакласнікамі, г.зн. актыўна "пратэстуе";
у школе дзіця пасіўны, не гуляе з аднакласнікамі, ня уважлівы, знаходзіцца ў падушаным настроі - гэта «пасіўны пратэст»;
у школе дзіця трывожным, часта плача, баіцца.

Галоўнае, як бы банальна гэта ні гучала, - гэта бацькоўская любоў, ласка, клопат. Дзіця як ніколі мае патрэбу ў іх. Сямейная бязладзіца - вораг паспяховай адаптацыі дзіцяці да школы і, наадварот, камфортная псіхалагічная абстаноўка ў сям'і дапаможа дзіцяці лягчэй адаптавацца да школы.
У перыяд адаптацыі да школы дзеці часта пачынаюць паводзіць сябе «як маленькія»: просяцца на рукі, капрызяць. Да гэтага трэба паставіцца з разуменнем: проста ў гэты перыяд дзіця хоча пераканацца, што ён па-ранейшаму ў бяспецы, што мама і тата заўсёды побач.

Адаптацыя дзіцяці да школы праходзіць значна лепш, калі бацькі актыўна ўдзельнічаюць у працэсе. Можна дапамагаць дзіцяці збіраць рэчы з вечара, тады раніцай яму не трэба будзе спяшацца. Калі ёсць магчымасць, лепш адводзіць дзіцяці ў школу, а не адпускаць яго самога. Дзіцяці будзе прыемна, калі мама ці тата правядуць яго да класа. Па дарозе са школы можна заходзіць з дзіцем у кнігарню, кафэ-марожанае або выконваць любы іншы рытуал, прыемны дзіцяці. Тады і ў школу дзіця будзе ісці з большай ахвотай.